صد و سه

یَا اِبْنَ آدَمَ، أَکْثِرْ مِنَ اَلزَّادِ إِلَى طَرِیقٍ بَعِیدٍ، وَ خَفِّفِ اَلْحَمْلَ فَالصِّرَاطُ دَقِیقٌ، وَ أَخْلِصِ اَلْعَمَلَ فَإِنَّ اَلنَّاقِدَ  بَصِیرٌ
ای آدم‌زاده!
زیاد جمع کن زاد و توشه مناسب به راه طولانی
و حملت را سبک کن زیرا صراط دقیق و تیز است
و عملت را خالص کن، زیر همانا ناقد (کسی که مو را از ماست می‌کشد) بینا است.
- کشکول شیخ بهایی ره

صد و دو

کما فی‌السابق

خبری نیست.

صد و یک

خبری از وبلاگ و وبلاگ‌نویسی دیگر نیست.
امید دارم این طرح صیانت به جایی نرسد والا همین وبلاگ‌نویسی بهتر از نوشتن در شبکه‌های مزخرف ایرانی است که به هیچ‌چیز آن‌ها اعتمادی نیست.
اعیاد مبارک

صد

مرحوم صدر در فلسفتنا می گویند : سی سال است که فیزیک اتمی درجا زده است . چون رسیدند به جایی که می خواستند بروند در ل اتم و از درون آن با خبر بشوند . مشکلی که برخوردند این بود که دیدند نگاه ناظر می شود جزء مُدرَک او!
همین مشکل بود که منشأ پیدایش فیزیک کوانتوم شد؛ یعنی نگاه من در اتم اثر می گذارد. به عبارت دیگر اتمی که شما به آن نگاه می کنید، می فهمد که دارید نگاهش می کنید و تغییر موقعیت می دهد! یک واقعیت ثابتی نیست که شما از آن مطلع شوید.
بلکه دیدن شما همان و تغییر آن هم همان و دیدن شما می شود جزء اُبژه‌ی مدرَک شما.
- حاشیه درس

نود و نه

حساب‌کتاب خدا، بیت‌کوین بردار نیست!

نود و هشت

هیچ‌کس بالای قبر شخص برای شخص گریه نمی‌کند.
همه برای خودشان گریه می‌کنند و نه آن بدبخت دست کوتاه کفن‌پیچ شده!
همه برای خودشان می‌آیند و برای آرامش خودشان گریه می‌کنند.

نود و هفت

 

صلّى الله علیکَ عددَ ما فى عِلم الله، لبیکَ داعِىَ اللهِ، إن کان لم یجبکَ بَدنى عند استغاثتِکَ، و لسانِى عند استِنصَارِکَ، فقَد اُجابَکَ قلبى و سَمعى و بَصرى، سُبحانَ ربَّنا، أن کانَ وَعدُ ربّنا لَمفعُولاً

تو را با قلب و گوش و چشممان یاری می‌کنیم.

 

نود و شش

خیلی فاصله افتاده بین آخرین نوشته اینجا و این نوشتهٔ حاضر!

دوستان دیگر هم گویا حال و حوصلهٔ نوشتن ندارند و یحتمل با این طرح کذایی دوباره مجبور به کوچ به وبلاگ‌نویسی شوند.

القصه که:

بیا مرا بسوزان به رسم هندوها
به کشتگان غمت، کفن نمی‌آید

یا حق

نود و پنج

با اهل نماز شب دوست و رفیق و همراه شوید.

نود و چهار

آن اوایل قبولی ارشدم، پدرم از قول یک آقایی که استاد حوزه و دانشگاه بودند برایم اخطار ایشان را آورده بودند که فلسفه خوب نیست و فلسفه نخواند که کافر می‌شود! (این قول در ذهنم هست)
بنده همزمان دانشگاه، حوزه را مدتی در همان مدرسه‌ای می‌خواندم که این آقا مسئول آن مدرسه بود و درس کلام ایشان را هم دیده بودم و خاطرهٔ بدی هم از یک جلسهٔ درسی ایشان دارم.
همان حوزه، درس رسمی ضد فلسفه داشت که به قول خودشان عقاید حقهٔ شیعی را تدریس می‌نمودند و شاگرد یکی از این حضرات سردَم‌دار مکتب معارفی مشهد (مکتب تفکیک) عهده‌دار تدریس این درس بود.
آنقدر آن مدرسه نماندم و درگیر درس‌های دیگر شدم و بعد هم که قم رفتم و الان هم که دوباره به مشهد برگشتم و یحتمل دیگر مسیر درسی‌ام لااقل تا چندسال آینده به قم نخواهد خورد؛ الله اعلم.