نود و دو

خداوند آ شیخ محمدتقی مصباح یزدی را بیامرزد.
انسان دانشمندی بود...
دیشب تعریف می‌کرد که چند وقت پیش در خواب دیدم که آقای مصباح دار فانی را وداع گفته‌اند.
بگذریم...
روزگاری ایشان با همین آقای سروش که در خارج از کشور هستند با هم به مناظره با مارکسیست‌ها می‌پرداختند و کتابی هم در این زمینه دارند(البته بنده مطالعه نکرده‌ام).
بعدترها که ایشان با این جماعت فاصله بسیاری گرفتند در روزنامه آزاد حسین مختاریان کاریکاتوری از ایشان منتشر کردند به نام استاد تمساح و همچنان نیز این خبیث‌ها چنین‌اند!
خداوند ایشان را بیامرزد...
پی‌نوشت: بنده تنها یک بار از نزدیک ایشان را زیارت کرده‌ام که گمانم 4-5 سال پیش بود که در مهدیه مشهد سخنرانی داشتند و همان یک دفعه ایشان را ملاقات کردم.
سابقه آشنایی بنده با افکار ایشان هم به کتاب آموزش فلسفه برمی‌گردد که اولین کتاب فلسفی بود که یک عزیزی شروع به تدریس برای ما کردند و ادامه پیدا نکرد و در ادامه با اصوات برهان شفا و الهیات شفای ایشان.
خداوند بر همه ما رحم کند...

نود و یک

1- درس بخوانید و الا یکی از آن ینگه دنیا می‌آید و شما را محتاج درس و بحث خودش می‌کند.
نمونه می‌خواهید؟ نیکلسون فقید، مصحح کتاب مثنوی جلال‌الدین محمد بلخی المشتهر بمولوی!
ابولعلاء عفیفی که مصحح فصوص الحکم محی‌الدین عربی است مفتخر به درس خواندن پیش همین رینولد نیکلسون انگلیسی است.
یکی از آن طرف دنیا مثنوی و تذکرة الأولیاء و ترجمان الأشواق را برای ما تصحیح می‌کند!
2- آن موقع که قم بودم بعضی اوقات سری به کتاب‌فروشی آقای بیدارفر می‌زدم.
از آن انسان‌های نیک روزگار است و نیکی را معنا کرده است.
مصداق بارز: هر آن کس ز دانش برد توشه‌ای/جهانی است بنشسته در گوشه‌ای
نیم ساعت تا یک ساعت قبل نماز ظهر باز است و نیم ساعت تا یک ساعت هم قبل نماز مغرب.
اهل تحقیق است و کتب زیادی را تحقیق نموده‌است و حقّاً کتبش جزو کتب ارزشمند و کم غلط هستند.
انسان منزوی است و اکثری هم نمی‌شناسند ایشان را و صد حیف!
3- مفاخر ما چنین‌اند و امثال بخارا می‌گردند دنبال نیکلسون یا مؤسسه فلسفی فرح(بخوانید حکمت و فلسفه) دنبال برزگداشت برای تیتوس بورکهارت!

نود

خداوند رحم کند به ما!
همه‌اش دوره‌های 3 روزه فلان و بهمان شناسی!
مگر می‌شود آخر!؟
یک دریاچه‌ی مصنوعی به عمق 1 میلیمتر.
مثلاً دوره گذاشته‌اند سهروردی در 3 جلسه!
عجب عجب عجب!
یاد این کتاب‌های تلخیص و زبده و خلاصه می‌افتم و این کتب جدیدی که حضرات تدوین می‌کنند که به قول خودشان زوائد را حذف کنند و مطالب اصلی را حفظ کنند.
بگذریم...
بخوابیم که بیدار بشویم و یا آن که بیدار بمانیم که خواب نمانیم؟!