آقـای ریـش‌دار

من شاید واسه همین اسمم رو مسافر گذاشتم که همیشه در رفت و آمد بین شهر درس و بین شهر خانواده و بین شهر یار گرامیم بودم. هرچند بعدا یکی از این شهر ها کاسته شد و خانواده و یار ادقام شدن.

همیشه رفتن به سمتشون آسونه و برگشتن سخت. انقدر سخت که آدم انگار با هر بار برگشتن جونش درمیاد. باید بگم که غصه نخور که آینده قطعا شیرینه و وصال حتما اتفاق میفته. اونم واسه آدم شجاعی مث شما که ریسک کردی و از یه رشته فنی رفتی فلسفه.