می‌خواستم راجع به آیریش من اسکورسیزی و انسان معاصر گمشده بنویسم ولی پشیمون شدم!

یه هنرجوی نیازمند داریم که مادرش با پخت کیکو نون سنتی خرج درمان سرطان خودش و تحصیل این دوسال دخترشو میداد ،امسال دستاشم بی رمق شده بودو پخت نداشت، شیرینی ازدواج دخترکو با یه مرد مسن آورد،حالشو که پرسیدم گفت دیگه درمانو قطع کردم لزومی نداره اینقدر هزینه کنم ، شیرینی عزا رو خوردیم

بله آقا...

انسان دردمند معاصر، انسان غمگین معاصر، انسان خسته معاصر.

نقل بالا هم از یک توئیتریه و منقول بنده نیست!

ما چه‌ایم اندر جهان پیچ پیچ؟