چه بسیار رفتند بدون اینکه بگن کجا رفتن، بدون خداحافظی!
فقط رفتن...
چه بسا همین فردا بساط ما هم جمع بشه و جز یک عکس گَل دیوار چیزی نمونه و یکی بنویسه که «چه بسیار رفتند...» و او هم فردا روزی بساطش رو جمع کنه و بره و این چرخه ادامه پیدا کنه.
شاید هم بعضی بعد از اینکه مُردند دوباره برگردن و اون‌هایی که آخرین مطلب وبلاگش رو خوندن، پیرمردها و پیرزن‌ها و یا میانسال‌هایی باشن که خاطرات گنگی از اون شخص یادشون هست و این قصه ادامه داره.
خدا بیامرزه همه رفتگان شما رو.
تصمیم داشتم که حاشیه ملاعبدالله بر تهذیب رو در چهار روز مطالعه کنم که با حساب خودم روزی بیست صوت درسی میشه که امروز در اولین حرکت در حالیکه در قطار بودم تونستم دو عدد صوت از بیست عدد صوت روزانه رو گوش کنم که الحمدلله شروع خوبی بود برای این حرکت:)
درباره تهذیب المنطق تفتازانی عرض شود که:
«تفتازانى در این رساله، چکیده مباحث منطقى و کلامى را با حذف زواید و اصول مطالب را در غایت ایجاز بیان مى‌کند و همین ساختار، مجالى فراخ براى تهیه متون گسترده‌ترى بر اساس این اثر فراهم ساخته است. شرح ملا عبدالله نیز شرحى نسبتاً مفصل و از مشهورترین حواشى تهذیب است.»
شبیه چنین کاری رو مرحوم خواجه طوسی هم کرده که تفتازانی اشعری مذهب بود و خواجه ره اثنی عشری مذهب و خواجه اسمش رو گذاشته تجرید المنطق.
کلام به طول انجامید و برم به شام و شکم برسم.
بسم الله
نوشتن جزء لاجرم از زندگیه پس باید نوشت و حال که به لطف دولت فخیمه و نظام مقدس بلاگفا تعطیل شده این‌جا می‌نویسم.
خدا خودش بر همه رحم کنه.
شروع می‌کنم: سلام.
