هر شئ وقتی آرام می‌گیرد که به موطن خودش برگردد.

بحثش را هم می‌توان در طبیعیات یافت لکن حرف من چیز دیگر است!

این گم‌گشتگی همان عدم بازگشت به موطن اصلی و سکنی در غیر موطن او را آشفته نموده و همین شده که آن یکی لباس پاره بپوشد و دیگری در کوی و برزن عربده بزند.

آن‌کس که موطن خودش را بیابد، آرام است و به بودن او باقی آرامند ولی امان از گمراهان که موطن را گم کردگانند...